[22 XII 2007] sobota - już jesteeem!

podróżujem - Orland
wczoraj pangruszka wyjechał z dworca autobusowego Froettmaning w Monachium koło godziny 18:00. Wyjechał mając w duszy żal, że pewnie biedni Czytelnicy cały dzień oglądają w kółko św. Josemarię, martwiąc się czy aby panagnyszki jakaś beemwica nie przejechała. Ano, nie przejechała, sam pannuszka musiał natomiast sprostać wielu wyzwaniom - przede wszystkim logistycznym. Na uczelni był, w firmie był, wcielając się w rolę inżyniera Gnyszki a wszędzie ciągnął ze sobą gigantyczny bagaż pełen prezentów. Ale udało się, spociłem się jak wieprzek, ale dałem radę - nie dałem natomiast rady nic skrobnąć, za co uniżenie przepraszam!
Jesteśmy więc przy godzinie 18:00, siedzę sobie w autokarze marki mercedes należącym do firmy ORLAND. Siedzę i oczom nie wierzę, bo przygotowywałem się na starego gruchota z emerytowanymi kierowcami pekaesu (szczególnie, że firma ma siedzibę w miejscowości mniejszej niż przysłowiowy Pipidówek, a cena biletu biła konkurencję o ok. 7%!). Siedzę więc sobie i nie wierzę, bo nie dość że dostałem gratisową pompowaną poduszkę z logo firmy, to jeszcze zapowiedziano ciepły napitek w ramach ceny biletu i puszczono nam film instruujący o tematyce - jak korzystać z tego autokaru? Jednym słowem - bomba, 3-osobowy team kierowców w różnym wieku. Cud malina jednym słowem - chłopaki, nie wiem jak byliście w stanie połączyć jakość, której nie znalazłem u renomowanych przewoźników z sensacyjną ceną, ale od dziś jeżdżę tylko z Wami! ORLAND rządzi moi mili - na tym polega biznes. Dałem się niestety złapać na postsocjalistycznej nieufności do nieznanego prywatnego przedsiębiorcy... Mea culpa.

złota, polska młódź
w autokarze złota polska młódź, o której pisano długo przed wyborami i w czasie wyborów. Ach, te zastępy wysokiej klasy specjalistów, wrażliwych intelektualistów, inżynierów i humanistów, klasy zarządzającej... no, no... Napatrzyłem się, oj napatrzyłem. A jednocześnie zdziwiłem - bo teoria odbiega od rzeczywistości. Spotkałem w 80% młodych ludzi, którym nie chciało się studiować, którzy w Niemczech pracują albo jako kierowcy, albo jako opiekunki emerytów, albo gdzieś tam jeszcze, na kierowniczym stanowisku w obrębie zlewozmywaka. Klasa wybitnie rozwinięta przez uczęszczanie do barów i galerii handlowych, na dodatek zarabiająca krocie (o których to krociach koleżanka z PADOPLANU raczyła powiedzieć, że to niesprawiedliwe że ci Rumuni i Polacy zarabiają tak mało, bo przecież tyle samo pracują co inni, a niekiedy ciężej...). Osłuchałem się jak to poszłem, jak to inna niewiasta coś wykur***iła.
To nie było ostatnie spotkanie z młodzią złotą, ale na tym etapie chciałem spytać, czy jest się czym chwalić odbębniając zwycięstwo w głosowaniach w konsulatach i ambasadach zachodniej Europy? Toż to obciach, podobnie jak zwycięstwo w zakładach karnych, czym niejaki Tusk Donald się chyba nie chwalił.

Grudziądz - Warszawa, wspólna sprawa
miałem również miłego pasażera w autobusie - Krzysztofa bodajże. Z Grudziądza/Karlsruhe - studiował parę lat w Gdyni, potem zaczął w Karlsruhe, już trzeci rok. Pogaworzyliśmy, podyskutowaliśmy, miałem okazję i bloga polecić, i inne rzeczy. Mało z tego względu spałem, ale mam nadzieję, że dziś nas Krzysztof poczytuje - witamy! Głosował razem z kolegą na Donalda, ale pochwał polityce zagranicznej rządu J. Kaczyńskiego też nie szczędził, o czym przyjdzie mi jeszcze tutaj pisać!

jako, że Oleńka chce mnie wyprowadzić na spacer, kończę tę pierwszą część bloga, a druga będzie w okolicach poobiednich! Oj, będzie się działo. Edyta zaś przygotowuje się do imprezy, stuknął roczek, oj stuknął...